Psoas-release massage

De behandeling

Normaal gesproken kun je spanning in een spier redelijk goed oplossen. Misschien breng je je gespannen schouders weer wat in beweging door ze lekker van voor naar achteren te rollen, of je rekt en strekt je kuitspieren als je merkt dat er kramp in schiet. Als je onderrug wat stijf voelt, kun je jezelf (laten) masseren en bij een stijve nek leg je er een warme pittenzak op. Eventueel zoek je hulp bij bijvoorbeeld een fysiotherapeut.

De psoasspier ligt echter zo diep in je lichaam dat je hier zelf niet bij kunt, terwijl spanning in dit gebied tegelijkertijd verantwoordelijk is voor tal van (fysieke én emotionele) klachten. Er zijn zeker talloze en prachtige manieren om je psoas langzaam en zacht uit te nodigen tot het zelfstandig loslaten van spanning, zoals bijvoorbeeld yoga en ademhalingsoefeningen. In mijn avondyogalessen besteden we hier vaak uitgebreid aandacht aan.

​

Echter, omdat de spier zo diep ligt, valt deze op geen enkele manier zelf, bewust, aan te raken op de diepte waarin je spanning kunt loslaten. Dit betekent dat de diepere lagen van stress en spanning, de diepere gevolgen van trauma, niet zomaar loslaten en blijven vastzitten in je psoas, in de vorm van spanning in je psoasspier.

Een reden om een behandeling te komen ervaren kan zijn dat je een heftige gebeurtenis hebt meegemaakt (zoals bijvoorbeeld een auto-ongeluk) en voelt dat je moeite hebt met het verwerken ervan.

Maar ook minder aanwijsbare situaties of (mentaal-emotionele) klachten kunnen een uitnodiging zijn voor een psoas-release.

Een gespannen psoas leidt bovendien tot tal van fysieke klachten waaronder: (lage) rugpijn, bekkeninstabiliteit, pijn in de liezen, menstruatiepijn, een verstoorde spijsvertering en ademhalingsproblemen.

Ook op de emotionele laag uit spanning in de psoasspier zich. Je kunt bijvoorbeeld ‘numbness’ ervaren, niet kunnen stoppen met piekeren of moeite hebben om bij je gevoel te komen. Misschien voel je dat je niet echt tot rust kunt komen, of heb je slaapproblemen.

Dit zijn allemaal voorbeelden van een zenuwstelsel in staat ‘onveilig’ en spanning in de psoas waarbij de behandeling iets zou kunnen brengen.

Met andere woorden: je bent welkom na een heftige gebeurtenis, (on)bewust trauma, alleen fysieke klachten of minder duidelijk te herleiden klachten.

 

Tijdens de psoasmassage nodig ik jouw psoas uit om los te laten wat losgelaten mag worden. Dat wat misschien al je hele leven vasthoudt. Die (al dan niet fysieke) spanning die zo voelbaar is in jouw systeem, maar waarvan het je niet lukt om ervan af te komen.

Samen ontladen we de spanning, en vullen de ruimte die er daardoor ontstaat weer met jouw eigen zelf.

 

De psoas-release is een zachte, maar diepe vorm van lichaamswerk.

Met het diepste respect voor de wijsheid van jouw lichaam nodig ik je uit. Je bent ontzettend welkom om te komen ervaren wat het voor jou kan doen.

 

Ontmoet worden

De ontmoeting tussen jou en mij speelt in alles wat ik aanbied een belangrijke -zo niet de meest belangrijke- rol.

Daar waar je eerder misschien alleen gelaten werd met jouw gevoel – stil leed, verwarring, spanning – word je nu volledig gezien in alles wat zich aandient.

Wat er ook opkomt, hoe jouw lichaam ook wil reageren, ik blijf.

Niet om je te fixen of te sturen, maar om bij je te zijn.

Om aanwezig te zijn in zachtheid en afstemming, zodat jij kunt voelen wat je misschien al heel lang alleen hebt gedragen. Zodat je de beweging alsnog kunt afmaken.

Deze relatie – van mens tot mens – is een vorm van co-regulatie: een proces waarin jouw systeem mag leunen op mijn regulatie.

Mijn aanwezigheid, adem, blik en stem helpen jou om te voelen dat je niet alleen bent, dat je veilig bent, en dat je nu wél ontvangen wordt.

Ik blijf.

Zo komt je lichaam stap voor stap uit de overleving, en ontstaat er ruimte voor herstel, contact en echte verbinding.

Want heling vindt niet alleen plaats in jezelf, maar ook tussen jou en de ander – in de relatie.

 

 De psoas-behandeling neemt in totaal 1,5 á 2 uur in beslag, waarvan 60 á 90 minuten zullen bestaan uit de massage. 

Je kunt de behandeling los boeken, maar hij kan ook deel uitmaken van een langer 1:1-traject. Bovendien kan het zeer helpend zijn de massage vaker te ervaren.

Neem gerust contact met me op voor de mogelijkheden. Mocht je benieuwd zijn naar meer achtergrondinformatie, dan kun je onderstaande tekst doorlezen.

 

Jouw investering:

100 euro.

 

 

De fysieke laag

Misschien heb je er weleens van gehoord: de psoas. Een diep in je lichaam gelegen spiergroep die jouw boven- en onderlichaam met elkaar verbindt.

De twee psoasspieren (links en rechts) beginnen net vanonder je onderste ribben. Vanaf het diafragma (de grote ademhalingsspier) hechten ze zich aan de voorzijde van elk van de wervels in de onderrug (behalve L5-S1), van waaruit ze door het bekken naar de binnenkant van het bovenbeen lopen.

De psoas speelt een zeer belangrijke rol bij o.a. het stabiliseren van het bekken, het buigen van de heup, de beweeglijkheid van de onderrug en het draaien van het bovenbeen. Bovendien speelt de psoas een grote rol bij onze houding en het in evenwicht blijven.

 

Het autonome zenuwstelsel en de psoas

De psoas staat in direct contact met het autonome zenuwstelsel.

De functie van het autonome zenuwstelsel is het constant scannen naar signalen van (on)veiligheid en ons lichaam (en daarmee onze reacties) daarop aanpassen om ons veilig te houden.

Dit proces van ‘scannen naar en aanpassen op’ gebeurt volledig buiten ons actieve bewustzijn om en vindt 24/7 plaats.

Belangrijk om hierbij te weten, is dat er bij bijvoorbeeld een tijger voor je neus (acuut en levensbedreigend) een net zo groot ‘onveilig’-signaal wordt afgegeven als bij bijvoorbeeld een situatie waarin iemand nét iets te lang naar je kijkt en jij denkt omdat dat komt omdat diegene jou heel stom vindt (niet levensbedreigend in het hier en nu, maar je zenuwstelsel ervaart dat wél zo).

Met andere woorden: iedere keer dat jouw systeem onveiligheid ervaart, of dat nou acuut levensbedreigend is of niet, brengt jouw zenuwstelsel jou in een staat alsóf er sprake is van een levensbedreigende situatie.

Als reactie op deze (ervaarde of echte) levensbedreiging stuurt het zenuwstelsel ons lichaam naar een vecht-, vlucht-, bevries- of aanpasreactie. Ook dit gebeurt zonder dat we hier direct invloed op hebben.

Er gebeurt dan vanalles in je lichaam wat je helpt te reageren op deze onveiligheid: je spieren spannen zich aan, je ademhaling versnelt en wordt oppervlakkeriger, je spijsvertering verandert. Dit zijn slechts een aantal voorbeelden, en de psoas speelt een erg grote rol bij al deze (en nog veel meer) reacties.

 

Wanneer het gevaar geweken is, zal je lichaam, normaal gesproken, terugkeren naar een ontspannen staat van zijn.

Echter: om terug te kunnen keren naar die staat van veiligheid, dient jouw lichaam de ingezette reactie op het gevaar volledig te kunnen afmaken.

En dat is waar het vaak aan ontbreekt.

We nemen niet meer de tijd (óf weten niet wat we moeten doen, vinden het spannend) om de beweging die is ingezet af te maken. De spanning blijft daarmee in de psoas, en dus in ons systeem zitten.

 

De emotionele laag

Niet alleen speelt de spier een belangrijke rol in ons fysieke lichaam: de psoas wordt ook wel de ‘spier van de ziel’ genoemd. Dit is niet voor niks.

Je hebt kunnen lezen over de relatie tussen het autonome zenuwstelsel en de psoas, en over hoe de psoas een rol speelt in het opbouwen en loslaten van spanning.

De spanning waar ik het hierboven over heb, is vooral de spanning die we voelen wanneer we een keer ergens hard van schrikken of wanneer we iets heftigs zoals een auto-ongeluk of iets anders acuut levensbedreigends meemaken.

Waar de psoas echter nog meer spanning door vasthoudt is door chronische, langdurige stress en onverwerkte/ongeuite emoties.

De stress van onverwerkt trauma in je jeugd, van de struggles in je relatie, van de hoge werkdruk in combinatie met je gezin. Misschien de stress van geldzorgen of gezondheidsproblemen.

Die adrenaline die altijd sluimert op de achtergrond. Die maakt dat je nooit écht kunt ontspannen, dat je altijd op je hoede bent.

Wanneer je geen ruimte ervaart om te ontladen en tot rust te komen, zullen je emoties ook minder ruimte krijgen om in beweging te komen.

Daaropvolgend zetten ongeuite emoties zich vast in jouw lichaam en geven een signaal van stress: onveiligheid.

En wanneer jouw zenuwstelsel een signaal ontvangt van onveiligheid, maakt het jouw lichaam klaar om in actie te komen.

Juist die ‘actiestand’ wordt niet ontladen, waardoor de spanning in je psoas zich blijft opbouwen. En hoe meer spanning er in je psoas zit, hoe meer je lichaam een signaal krijgt van onveiligheid… En zo beland je in een kip-ei-worsteling waar je moeilijk zelf uit lijkt te komen.